Laat iets van je horen.
Onderaan de pagina is een invulformulier.
Ben jij de volgende?
Gastenboek
Aantal reacties: 30
Plaats een reactie
Nieuw
Pennenvruchten en ander schrijfsel
- Column (3)
- Gedicht (48)
- Gedichtenbundel (1)
- Haiku (4)
- In boekvorm uitgebracht (3)
- In de media (9)
- Kinderpoëzie (3)
- Korte verhalen (5)
- Projecten (6)
- Roman (1)
- Vertaald (5)
29 april 2009
hoi Rim Sartori,
Uw site bekeken, en zeker een aantal favoriete gedichten gelezen. Zoals : Spelbreker, een traan, haarscherp, lof der zoetheid ,passie ,toekomst.. met mooie illustratie.
Mooi allemaal … leest prettig , is romantisch ,gevoelig , mooie sfeer… eerlijk en open.
Vind super u gezien te hebben bij mijn expositie bij Ivo met mijn vreemde nylon objecten …
Mijn site is http://www.rosaverloop.com
Een nieuwe fan van u en Ivo ..
groetjes Rosa Verloop
29 april 2009
Geachte mevrouw Sartori, beste Rim,
Speurend naar een troostvol gedicht voor een lieve vriendin (haar moeder was overleden) kwam ik terecht op jouw site, en vond je gedicht ‘Vleugels’. Ik wist meteen, dit is het wat ik haar wil sturen.
Zo troostend, zo precies passend bij de manier waarop zij afscheid van haar moeder heeft kunnen nemen. Zij en haar familie waren er heel, heel erg blij mee, ze waren er diep door geroerd en het heeft hen bijzonder getroost.
Het allermooiste wat ze in deze verdrietige periode hebben gekregen. Waarschijnlijk krijg je wel vaker dit soort reacties op dit gedicht, toch wou ik je dit graag laten weten.
Ik heb nog niet de gelegenheid gehad om verder te lezen op je site, maar het ziet er veelbelovend uit. Ik ga zeker verder lezen.
Vriendelijke groeten,
Eline M.
29 april 2009
Geachte mevrouw Sartori,
Ik stuurde gauw een leesbevestiging, ik had niet direct gelegenheid om te antwoorden. Dat doe ik trouwens graag rustig.
De lectuur van uw gedichten heeft me veel genoegen gedaan. Als poëzielezer kan ik genieten van wat een bepaald peil haalt, toch spontaan blijft of het tenminste schijnt, en waarvan je voelt dat het uit het hart komt. Voor het tijdschrift “Kruispunt” uit Brugge ben ik gedurende twintig jaar poëzierecensent (één van de recensenten) geweest.
Dat is oa het geval met ‘Van hier naar daar…’. Het bevat zoveel terzelfder tijd. Maar vooral is het intens. Vanaf de openingsaffirmatie. Die zegt gewoon: voilà! (Vlamingen verwoorden dat op die manier, het betekent denk ik: daar heb je het, zo is het, ik kan het niet helpen, je moet het maar nemen zoals het is.) Zo staat het er zonder zinsverband, alleen de vaststelling: Van hier naar daar zoals de wind wil waaien. Bijna alsof het de titel van het gedicht is. Het is tenminste met de deur in huis vallen. Het maakt ook de indruk van: zo, daar kunnen jullie het mee doen. Maar dan met een beetje grappige ondertoon omdat er nog niets is gezegd. Waarover gaat het eigenlijk? Dat komt daarna pas in die mooie zin van de autoped om sneller kind te zijn. Plots is het aandoenlijk daardoor. Misschien precies daarom wisselt de stemming, er gaat wat wringen, het neigt naar een snauw: ‘alle mensen kunnen barsten’.
Daarop volgt weer een ommezwaai. Zo maar staat er een jongen bij de grachtleuning en zonder meer krijgt die een bloem cadeau. En dan weten we weer: zoals de wind wil waaien, zo draait en keert de stemming. Althans in het gedicht. Dat wordt beklemtoond met ‘deftig feest’ en toch ‘dronken worden’ en met een warreling van confetti.
De slotzin is de bekroning: …schaats verder… en maak een scherpe bocht…en dan niets meer. Die laatste zin die alle kansen openlaat is werkelijk heel geslaagd. Om eerlijk te zijn: ik denk dat ieder die het gedicht leest, meegesleept wordt en onwillekeurig aanvult: ‘…en ga languit op mijn gezicht’. Maar dat staat er niet, en het is zo oneerbiedig dat we die mogelijkheid al verwerpen nog voor we ze helemaal hebben uitgesproken. Natuurlijk staat die bocht voor alle andere mogelijkheden, onverschillig wat, hij staat er voor grilligheid, voor het waaien van de wind. En toch. Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat u heel opzettelijk stopte na die bocht. Met de gedachte: verder moeten ze het zelf maar weten… En dat wist u ook.
Bij de eerste lectuur al dacht ik: dat moet ik ooit laten weten, dat dit gedicht me erg bevalt.
Het was een plezier dit op te schrijven.
Vriendelijke groet,
Fa Claes
29 april 2009
Hallo Rim.
Neem mij niet kwalijk dat ik je zo maar mail. Ik wilde je alleen even laten weten dat ik van je roman het boek Valse Tongen heb genoten.( 2e hands op de kop getikt) Ik heb het in een ruk uitgelezen. Ik ken je nog van de free writers.
Mijn complimenten voor een goed en zeer boeiend boek. Zo hoop ik ooit te kunnen schrijven. Je gedichten zijn ook prachtig, veel gevoel, vaak met humor soms een beetje ondeugend! Maar altijd zeer helder en begrijpelijk. Ik ben nog lang niet uitgeken op je website, veelbelovend hoor! Is er ook een gedichtenbundel van jou?
Groetjes Gerty M.
29 april 2009
Rim,
…Je hebt een schitterend gedicht over mijn persoon en land geschreven. Het mooie is dat je door de prachtige natuur van mijn land bent geïnspireerd. Je vermeldt rivier Shkumbin, daar schuimen mijn jeugddromen, ik heb daar vaak gevist, en vermeld hem in mijn twee romans.De Adriatische zee is ook een inspiratiebron voor mij.
De prachtige olijven heuvels van Elbasan, zijn jou ontgaan.~?’ De olijven heuvels vormen een mediterrane kasteel, kom met mij eens mee, en dan zal je zien, hoe mooi ze zijn.
Meer Ohrid, oh wat een natuur geschenk, een van onze grootste dichters, Lasgush Poradeci,werd dodelijk door deze meer geïnspireerd.
Mijn land is mooi, jij hebt dat ontdekt, en de poëtische Rezart daarin, bedankt bedankt…
Rezart P.
29 april 2009
Dag Rim
Ik kan niks anders zeggen dan erg mooi die combinatie. Prachtig ook die rozenblaadjes bij Droomvogel erbij.
Echt een super gedicht van hoge klasse.
Ik heb Droomvogel naar een paar vrienden gestuurd.
De reactie is: prachtig!
Ingrid H.
29 april 2009
Hallo Rim,
Met bewondering heb ik naar je website gekeken. Het ziet er allemaal mooi strak en verzorgd uit. Ook een prima foto van je.
Degene die dit voor je gedaan heeft krijgt mijn oprechte complimenten.
Ik heb het een en ander gelezen. Een mooi gedicht vind ik Dagvlinders. Ik denk dat de prachtige foto van de vlinder dit gedicht iets extra’s geeft. Vaker zal ik een bezoekje op je website brengen.
Hartelijke groetjes,
Ingrid
29 april 2009
Hallo Rim,
Ik heb zojuist je website bekeken. Nog niet alles hoor! Het gedicht van Dagvlinder heb ik gelezen en een kort verhaal over Het cadeau.
Heel herkenbaar. Het is leuk dat ik je nu eerst ontmoet heb vandaag bij het Kunstlokaal in Muziekwijk. Nu leeft je schrijven meer bij mij.
Ik ga nog eens op mijn gemak rond kijken.
Groetjes,
Carmen R
7 september 2009
Lied van een mens
Mensekinderen wat een liederlijke zin
stralend in de zon van deze nazomer
Sar’tori ….trieste verhalen langzaam gesproken
Toch niet, ik vind hier troost
Ik blijf wat rondhangen
in dit perfecte gezelschap
geknipt voor de herfst
Nou nog een fijn openhaard en open hart!
Ik wacht met genot de winter
Hedy jane
19 september 2009
Te mooi weer om iets anders te doen dan in de hangmat een boekje lezen. Maar
wat nu weer gepakt? De lekker weglezende boeken gaan altijd het eerst uit de
stapel.
Toen viel mijn oog opeens op Valse tongen van boekgrrl Rim Sartori. Ooit in
augustus 2005 van haar gekregen na een kennelijk onvergetelijke ‘vaartocht’,
aldus Rim zelf.
En daar heb ik een heel aangename middag mee doorgebracht. Aangenaam in de
zin van ‘lezen als een trein’, misschien moet ik zeggen ‘intercity’.
Het verhaal begint in 1954 (later wordt teruggegaan naar 1951). Marit woont
samen met Herman bij haar altijd dronken schoonvader in. Dat gaat niet goed
en al helemaal niet als schoonvader zoontje Hans door elkaar schudt wanneer
die een keer ’s ochtends huilt.
Op een avond, zoontje is bij Marits moeder, vindt Herman zijn vader dood in
zijn bed. De gasslang is van het fornuis geraakt en vader is gestikt. Omdat
iedereen in vaders stamkroeg weet dat Marit niet overweg kon met haar
schoonvader, wordt Marit van moord beschuldigd. Dat zijn de eerste valse
tongen uit de titel.
Herman wordt later bekend via radio en tv en daardoor volgen er nog meer
‘valse tongen’. Hoewel dat eerlijk gezegd behoorlijk binnen de perken
blijft. Voornamelijk is dat aan Marit te danken, maar de tijden waren
natuurlijk ook anders dan nu.
Valse tongen zie ik ook in de welgemeende adviezen van vrienden, van familie
en zelfs van de Jellinekkliniek. Althans, die tongen worden door Marit lang
als vals gezien.
Want Herman heeft een probleem. Hij leidt aan dispomanie, ofwel hij is een
kwartaaldrinker. Hij kan maanden geen druppel aanraken, maar als hij eenmaal
begint, is hij niet te stoppen en wordt hij gevaarlijk agressief.
Marit blijft achter hem staan, blijft hem beschermen tegenover zijn publiek
en werkgevers.
Maar het is natuurlijk wel steeds Marit die de klappen opvangt wanneer het
Herman weer eens allemaal te veel wordt en hij zichzelf het ziekenhuis
inzuipt. Dan blijkt hij ook nog eens voortdurend vreemd te gaan.
De spanning voor de lezer is: hoe lang gaat ze dit volhouden? Ga weg bij die
man!
Toch kan ik begrijpen dat ze het niet doet. Herman zou er echt kapot aan
gaan, zijn carrière zou voorbij zijn. En dat is een grote stap, die wil je
de vader van je kinderen niet zo maar aandoen.
Ondertussen krijg je wel interessante informatie over het radio- en
televisiebestel uit die dagen. Het leek er toen allemaal een stuk
vriendelijker aan toe te gaan dan nu (maar eerlijk gezegd heb ik daar noch
van toen noch van nu enige weet van).
Natuurlijk vraag ik me af in hoeverre dit verhaal autobiografische elementen
bevat. Marit schrijft gedichten in een schriftje waarmee Herman haar
vernedert. Rim is ook een dichteres.
Ergens in het verhaal wordt Marit echt hevig verliefd op Arnoud, iemand die
haar en haar gedichten wél respecteert. Die iemand verdwijnt uit het boek,
Marit heeft er geen plaats voor in haar leven, liever gezegd, de carrière
van Herman kan zoiets niet verdragen op dat moment.
In het nawoord bedankt Rim haar echtgenoot. Als er inderdaad iets
autobiografisch in deze roman zit, hoop ik dat hij de verdwenen Arnoud uit
het boek is.
Tot slot het laatste gedicht uit het boek (er staan er meer in):
BLADSTIL
Een vallend blad
op een gelaat
dat ik eens liefhad
Zachtjes glijden vingers
door verleden heen
tranen ach ik ween
Stil het is goed
je hebt geboet
bent nu bevrijd
Lachend dansend blad
op een gelaat
dat eens werd gehaat.
Groeten van Paula
15 oktober 2009
Lieve Rim
Wat een fantastisch mooie avond! Gefeliciteerd met de fraaie uurtjes in De Ziel/De Archipel over Trefossa avond. Wat een enthousiasme van alle medewerkers. Jullie kunnen allemaal terug kijken op iets heel bijzonders. Renate een vriendin van mij, herkende veel+ en heeft samen met mij genóten! Liefs Annneke Jongsma. Een perfecte avond en graag tot een volgende keer!
27 oktober 2009
Prachtig gedicht… ‘Vleugels’. Heb ’t gebruikt (natuurlijk met jouw naam erbij!) in een brief aan een vriendin die helaas stervende is. Hopelijk vindt zij het ook mooi.
bedankt,
Floor Kik-Heerebout
12 november 2009
Heel erg mooi Rim! Waarbij het gedicht voor Annemarie Grewel nog wordt ondersteund door de beelden van haar – met kaal koppie – dat mij haarscherp voor ogen staan. Toen ik het gedicht over ‘je ex’ nogmaals las, was ik net zo ontroerd als de eerste keer, omdat er een warmte uit spreekt die (na alles wat er gebeurd is) wonderlijk mooi is.
Ik zei het je al, maar schrijf het ook nog even op: wat moet het een voorrecht zijn om je zó beeldend en puntig te kunnen uitdrukken. Daar mag je wel heel trots op zijn.
Groet, Xan K
25 maart 2010
Wat een mooie tekst naast het roodborstje. Is deze pagina ook al kaart verkrijgbaar?
6 april 2010
Hallo Rim
Graag wilde ik je het volgende vertellen.
Afgelopen zaterdag, 3 april, werd de zus van mijn vriendin begraven. Natuurlijk werden er die middag allemaal mooie en warme woorden gesproken over haar. Twee zussen van haar lazen een aantal gedichten voor. Eén van de gedichten was door jou geschreven: “Vleugels”. Prachtig toepassend en prachtig klonk het.
Dank je wel daarvoor!!
Met vriendelijke groet
Guurtje Blaauboer
11 juni 2010
Dag Rim ,We hebben elkaar gesproken op almeerderhout,ik wist niet dat je zulke mooie gedichten kon schrijven,ik beloofde je naar je website te gaan,en wat ik aantrof vond ik prachtig.Heerlijk als je zulke mooie dingen kunt verwoorden,Dag groet van joke kok
Almeerderhout.
15 juni 2010
Lieve Rim,
Hartverwarmend de middag;
boeiend het boek:
Een muzikaal samenspel
tussen dichter en schilder.
“Kunstminnende eenheid”
Veel genieten; en blijvend
applaus voor jou.
Liefs Anneke
15 juni 2010
Goede middag mw. Rim,
Ik heb u mail niet eerder beantwoord wegens ….ah kortom slordigheid, excuus, hartelijk dank voor de impressie van die middag. Ik heb genoten.
Geweldige bijeenkomst!! De waardering van mensen naar Rim Sartori zegt al hoeveel bijzondere bijdrage deze mevrouw gegeven heeft aan kunst en cultuur ontwikkelingen in Almere. Ik moest toen ook mijn tranen af en toe weg pinken, omdat ik de geschiedenis van deze sterke vrouw ook een beetje weet. Proficiat.
Tot gauw en groeten van Lesty
22 juli 2010
Lieve Rim,
Heb je (gesigneerde) boek in goede orde ontvangen hoor. Wat zúl je trots zijn, want wat ziet het er prachtig uit! Heb er (qua drukte) alleen nog maar in kunnen bladeren, maar ga iedere avond voor het slapen een gedicht lezen.
Wat geweldig toch dat het gelukt is om je levenswerk – zoals je het een paar keer noemde – zo prachtig uitgevoerd te realiseren. Echt super!
liefs, Xan
26 juli 2010
Rim, ik heb nu uitgebreid je boek WoordKunstWoord gelezen en bekeken; ik vind het én bijzonder én prachtig én zeer gevarieerd. Het laatste zowel in typografie, in grafische kunstuiting, in kleuren, als in genre gedichten. Het boek is een feest. Alles van het leven komt in je gedichten voorbij: dood, geboorte, vreugde, teleurstelling, verdriet, verlaten worden, liefde, afscheid. Taal die soms danst, soms een scherpe bocht maakt, vaak oorspronkelijk en verrassend. Ik heb al favorieten.
Groeten van Bernique
17 augustus 2010
Elst, 6 juli 2010
Dag bijzondere Rim,
’n Late reactie op je lieve cadeau. Prachtig boek. “WoordKunstWoord” Wat ben je toch een wonderlijk mens. Al die energie, al die idealen, ’t spettert van je af. Dat viel me weer op tijdens die vreemde maar lieve middag in Laren.
En herinneringen kwamen boven, lachen en huilen, maar ons krijgen ze er niet onder, nee hè!
Arme Johnny.
Blijf jij maar goed bezig.
Blijf jij maar stralen.
Blijf jij maar Rim.
veel liefs Mies.
18 september 2010
Dag Rim Sartori,
Zoals belooft, ben ik naar uw website gegaan, nadat ik uw nieuwe gedichtenbundel heb mogen bewonderen. Gedichten lezen is eigenlijk niet mijn ding, maar heb toch een aantal gelezen. Ze lezen gemakkelijk en bij elk gedicht heb je een beeld voor je. (net zoals het boek “Valse Tongen”).
De website is ook erg mooi vormgegeven, met de foto’s, tekeningen en andere kunstwerken. Geniet van deze mooie dingen en tot ziens.
met vriendelijke groet,
Ageeth Pesman
14 oktober 2010
Gorinchem, 14 oktober 2010
Dag lieve Rim,
Ik had het je gisteravond beloofd. Met heel, heel veel plezier en warmte heb ik je “Zo zoel, zo zacht” – (Tan dulce, tan suave -)gelezen. Niet een keer, maar vele malen. Een gedicht zo trefzeker, zo vol verbeeldende gevoelens die menigeen herkent. En dan die vertaling wat een juweeltje van kracht en expressie !
Het weerzien gisteravond deed mij goed. Je warmte sprankelt nog steeds volop.
groetjes Gerard
6 juni 2011
Beste Rim,
Hoewel wij elkaar slechts enkele malen hebben ontmoet, neem ik aan dat wij je wel bij de voornaam mogen noemen.
Als overbuurdame van onze zoon Hans Aernoud hebben wij je hogelijk leren waarderen en waren blij verrast met het bijzondere woord- en toonkunstwerk dat wij via hem mochten ontvangen.
Werkelijk heel bijzonder.
Met heel veel groeten,
Kinnie en Hans de Jong-Busnac
12 augustus 2011
hallo Rim,
dankjewel voor je hele lieve woorden
en je prachtige gedicht…
wat attent en aardig…
groeten,
heleen
rim sartori schreef:
Dag Heleen,
Gecondoleerd met het verlies van je moeder, deze heb ik ook voor mijn moeder
geschreven net zoals “Roodborstje” liefs en sterkte Rim
Vleugels
Vandaag heb ik haar
drie kussen gegeven
en streelde haar haar
kijkt mij liefdevol aan –
De tijd is nabij
de reis vangt aan
met moeite laat ik haar gaan –
zonder bagage
pijn of verdriet
zij heeft haar vleugels al aan
moeiteloos laat zij zich gaan –
drie kussen geef ik
en streel haar –
Rim Sartori
——————–
8 maart 2012
Lieve Rim,
Zelden zo’n prachtige bundel gezien.
Indrukwekkend. KunstWoordKunst en WoordKunstWoord.
Bij taal en vorm is aan elk detail gedacht, tot in de laatste punt.
Daar ga ik uren en uren intens van genieten.
Inge
9 april 2012
Beste Rim,
Ik kwam je gedicht “vleugels” op internet tegen.
Het verwoorde prachtig mijn gevoel bij het overlijden van mijn zus Irene. Ik heb dit gedicht en een foto van Irene op mijn facebookpagina geplaatst als herinnering aan de middag van haar overlijden.
Ik ben je dankbaar dat je dit gevoel zo zuiver in woorden hebt kunnen vangen.
gr. Caroline
30 april 2012
Dag Rim,
ik zag jou en collega met Annemarie Jorritsma in de krant, jullie hebben de erepenning gekregen, helemaal geweldig! Hartelijk gefeliciteerd!Warme Groet Ym de Roos
21 mei 2012
Genegen Dichteres, uw gedicht ‘Vleugels’, welke wij met Uw toestemming mochten gebruiken op het afscheidsprentje vm moeder, heeft ons diep getroffen. De eenvoud van woorden, mooie sonoriteit, stylistische gedachtengang en rake emotionaliteit, heeft ons en onze familie & vrienden, fijn geraakt / briefje op komst / vlaamse dank ! / MC De groote / België
26 mei 2012
Genegen Dichteres,
Mooie dank in naam van m’n ganse familie voor het gebruik van uw prachtig gedicht “Vleugels”!
De eenvoud van woorden, fijne en ontroerende associatie’s zijn van een héél sterke kwaliteit.
De participanten van de begrafenis roemde uw stijl! Proficiat!
“Avec notre coeur très tendre”
Christine et Marc
Tr. Uyttenhovenstraat 7
9040 Gent SA België