Gedicht

IJle zeilen

Verstrikt in een web van leugens
gesponnen van losse draden
geeft zij zich over als een rups
die rust in een cocon.

Terwijl de wind haar fluisterend waarschuwt
dat ze gauw een vlinder worden moet
om ver, ver weg te kunnen vliegen
door de ijle zeilen van het wolkendek.

Maar ze blijft wiegen in haar web
gesponnen van losse draden
als eenzaam verloren insect.

Vele rupsen worden zo nooit vlinder
komen nooit uit hun cocon, en niemand
zal hun naam ooit kennen…

foto: Elma Mansvelder

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *